Nonetheless, I have another poem that may apply to the situation. It is titled argaydz jrac (chrag), which means A Flickery Lamp. The poem is written through the eyes of a father whose son is about to arrive victorious from battle and subsequently marry his love. The father constantly tells his son's future bride to light the lamp, yet he ultimately realizes that his son isn't arriving victorius, yet fatally wounded. The last remark poignantly captures the sudden grief experienced by the father. This grief was experienced by me when I found out about Hrant Dink's death, and I'm sure the same can be said about Armenians all over the world.
ԱՌԿԱՅԾ ՃՐԱԳ
Յաղթանակի գիշերն է այս տօնական.-
Հա՛րս, եղ լեցուր ճըրագին:
Պիտի դառնայ կռիւէն տըղաս յաղթական.-
Հա՛րս, քիթը ա՛ռ պատրոյգին:
Սայլ մը կեցաւ դըրան առջեւ, հորին քով.-
Հա՛րս, վառէ՛ լոյսը ճրագին:
Տըղաս կու գայ ճակատն հըպարտ դափնիով.-
Հա՛րս, բե՛ր ճըրագը շեմին:
Բայց… սայլին վրայ արի՞ւն եւ սո՞ւգ բեռցեր են…
Հա՛րս ճրագդ ասդի՛ն երկարէ:
Հերոս տըղաս հոն զարնուա՜ծ է սըրտէն.-
Ա՜խ հարս, ճըրագըդ մարէ՜…
An english translation can be found here http://www.geocities.com/hjanoyan/poets/varoujan.html
Credit to Daniel Janoyan for the translation, his website is a gold mine of Armenian poems translated to english.